Natuurlijke schoonheid van de Algarve
De Algarve gaat niet alleen over de kustlijn en stranden. Er zijn veel, veel mooie en interessante plekken om ook het binnenland te verkennen.
Hoewel we op deze pagina natuurlijk ingaan op "niet te missen" gebieden langs de kust, is ons doel om u een zo gedetailleerd mogelijk overzicht te geven van gebieden met natuurlijke schoonheid en interesse in het binnenland van de Algarve
​
Hieronder staan in alfabetische volgorde de plaatsen waarvan we hopen dat u de tijd zult nemen om ze op te zoeken en te bezoeken. We zijn altijd op zoek naar nieuwe gebieden, dus we hopen dat de onderstaande lijst zal worden toegevoegd aan en neem alsjeblieft contact op als er een bepaalde plaats is, met name in de Barracol of Serra, waarvan je denkt dat die zou moeten worden vermeld.
.jpg)
We moeten beginnen met deze geweldige wandelroute, de Via Algarve is ongeveer 300 km lang en laat zowel wandelaars als MTB-fietsers toe om de Algarve op een heel andere manier te verkennen. Het heeft vijf nieuwe takken die nog eens 100 km toevoegen aan de hoofdvlakte en twaalf nieuwe complementaire voetgangersroutes met een aanbod van meer dan 120 km. Beschouwd als de "ruggengraat" van het regionale netwerk van voetgangersroutes van de Algarve.
​
Dit pad, dat begint in Alcoutim en eindigt bij Kaap St. Vincent - het kan ook in de tegenovergestelde richting worden gedaan - doorkruist het hele landschap van de Algarve, van de Barrocal tot de Serra, door dorpen en gehuchten waar veel van de regio's gebruiken en culturele tradities blijven bestaan. De route is opgedeeld in 14 secties, rekening houdend met de aard van het terrein en logistieke vereisten, zoals logies of maaltijden. De rekoefeningen zijn niet vast en onveranderlijk en kunnen afzonderlijk worden gedaan, afhankelijk van het fysieke vermogen van elk individu. Langs de route is er uitgebreide bewegwijzering om gebruikers te helpen: markeringspalen, richtingspijlen en wegwijzers, informatieborden en kleuren die bezienswaardigheden of cultureel en natuurlijk erfgoed markeren, ondersteunende voorzieningen, de te volgen weg of de algemene richting van het pad.
​
Het pad loopt door alle elf gemeenten van de Algarve en als je het volgt, kun je vijf Natura 2000-gebieden, twee geclassificeerde gebieden en één natuurpark zien, allemaal duidelijk geïdentificeerd.
​
De route doorkruist een aantal beken en rivieren met een overvloedige rivierbegroeiing, evenals heuveltoppen en uitzichtpunten, en plaatsen van bijzonder geologisch belang zoals Silves met zijn grês-de-silves (Silves-zandsteen), Monchique met zijn subvulkanisch uitbarstend syenietmassief en de Barrocal met zijn Jura-kalksteen.
​
De Via Algarviana is een pad dat rijk is aan historisch, archeologisch en religieus erfgoed, waar veel van de culturele waarden van het binnenland van de Algarve nog steeds gedijen - van eeuwenoude kerken, fonteinen, hermitages, waterraderen, windmolens, musea en gemeenschappelijke ovens tot traditioneel en handwerk beurzen en markten, en populaire en religieuze festivals die het hele jaar door plaatsvinden. Je kunt ook ambachten zien die zijn gemaakt met verschillende lokale producten zoals wol, linnen, katoen, riet, teen, aardewerk, aardbeiboomfruit, honing, en nog veel meer. Dit alles maakt dit een route om nooit te vergeten. Een echte manier om de Algarve te ontdekken
Gelegen in de gemeente Castro Marim, de Odeleite-dam werd gebouwd op de rivier de Odeleite, die ontspringt in de hooglanden van de Serra do Caldeirão en uitmondt in de Rio Guadiana. Een luchtfoto toonde aan dat het reservoir de vorm heeft van een blauwe draak. Dit feit heeft de aandacht getrokken van veel bezoekers, die het de "Rivier van de Blauwe Draak" begonnen te noemen.
Dicht bij de dam, het kleine dorpje Odeleite heeft verschillende bezienswaardigheden, zoals de hoofdkerk, gebouwd in 1534, enkele archeologische overblijfselen uit de Romeinse tijd en een aantal water- en windmolens die typerend zijn voor dit deel van de Algarve. Het natuurlijke erfgoed en buitenactiviteiten zoals wandelen en fietsen, boottochten en andere watersporten zijn ook goede redenen om de regio te bezoeken.
Gelegen aan de voet van de Serra do Caldeirão, in de kleine dorp Alte vindt u een rustig en traditioneel dorp. Een van de grote attracties van deze plek is de beroemde "Val van de Vicar", een geïntegreerde waterval in de Ribeira de Alte die veel toeristen trekt, vooral in de zomermaanden.
​
Alte , in de gemeente Loule is een goed onderhouden oude stad, met traditionele calçada stenen paden en steegjes en witgekalkte huizen met de typische schoorstenen van de regio.
​
Cabo de São Vicente maakt deel uit van het Costa Vicentina Nationaal Park . Torenhoge kliffen vallen honderden meters de zee in. Elke dag trotseren lokale vissers de windstoten en gaan op de kleine bergkammen staan om hun vangst van de dag te halen.
​
Als onderdeel van het Costa Vicentina Nationaal Park dat zich over 150 kilometer uitstrekt langs de kust van de Algarve en de Alentejo. Gevestigd om dit deel van de westkust te beschermen tegen projectontwikkelaars, is het een uitgestrekt en indrukwekkend leeg land. Ontwikkeling is verboden binnen 1 km uit de kust. Het park omvat 60.000 hectare land en bijna 30.000 hectare zee.
Het is een waar paradijs voor vogelaars, natuurliefhebbers en fotografen. Het gebied heeft een semi-woestijn (toendra-achtige) omgeving. In de lente verschijnen wilde bloemen in een explosie van kleur.
Behalve een rijke diversiteit aan planten en zoogdieren, otters en dassen om er maar een paar te noemen, is vooral de vogelpopulatie kenmerkend voor het gebied. Langs de rivieren vind je reigers, ooievaars en ijsvogels. De kliffen bieden een uitstekende broedplaats voor slechtvalken. En het meest verbazingwekkende is dat dit de enige plek ter wereld is waar ooievaars nestelen in de rotsen boven de zee.
​
De stranden bieden de beste surflocatie van het land met Aljezur als het centrum van de actie. Er is een enorme verscheidenheid aan stranden, hoewel veel afgelegen stranden minder gemakkelijk te vinden zijn, mag u ze niet missen.
Dit is het oudste natuurreservaat van Portugal, dat in 1975 als zodanig werd geclassificeerd. Naast de rivier de Guadiana tussen Castro Marim en Vila Real de Santo António, en met een oppervlakte van meer dan 2.000 hectare, liggen de Castro Marim en Vila Real de Santo Antonio Marshland-natuurreservaat . Een waterrijk gebied bestaande uit moerassen, zoutpannen, inhammen en landelijke gebieden van leisteen en rode zandsteen.
Het moeras van Castro Marim is biologisch buitengewoon interessant en biedt beschutting en broedplaatsen voor watervogels en voor verschillende soorten vissen, week- en schaaldieren. Onder de vogelsoorten die hier te vinden zijn, zijn onder meer de steltkluut, symbool van het natuurreservaat, de bonte kluut, de grutto, de flamingo, de bontbekplevier en de ooievaar waard, om er maar een paar te noemen.
De karakteristieke vegetatie van de moerassen en de traditionele zoutpannen resulteert in een geometrisch lappendekenlandschap.
Naast de visteelt en landbouw is de zoutwinning een van de belangrijkste activiteiten in de moerassen. Het zout, gewonnen met traditionele technieken, is gecertificeerd voor kwaliteit.
Kameleons leven in de nabijgelegen kustduinen en in het kreupelhout rond Monte Gordo en Vila Real de Santo António, en in de zomer kun je er misschien een spotten. Profiteer van de bewegwijzerde routes en geniet van de schoonheid en rust van een uniek landschap in dit deel van de Algarve.
Kurkeik
Kurkeik (quercus suber ), is een nobele boom met zeer speciale kenmerken die groeit in mediterrane regio's zoals Spanje, Marokko, Algerije en vooral in Portugal, waar er meer dan 720 duizend hectare kurkbossen zijn, evenals een kurkindustrie van groot economisch belang. Bijna overal in de Algarve zult u kurkeiken zien.
Het is echt een verbazingwekkende boom, die een lang leven leidt en met verbazingwekkende capaciteit voor regeneratie. leven gemiddeld 150 tot 200 jaar, ondanks dat de bast tijdens zijn leven ongeveer 16 keer wordt gestript, met tussenpozen van negen jaar.
Dus wat is Cork?
Dit plantaardige weefsel dat met zoveel zorg wordt geoogst, heeft unieke eigenschappen die nog geen ingenieus mens heeft weten te imiteren of verbeteren. Deze kwaliteiten zijn:
Kurk is zeer licht en ondoordringbaar voor vloeistoffen en gassen, elastisch en samendrukbaar, een uitstekende thermische en akoestische isolator, is brandvertragend en heeft een hoge slijtvastheid
Bovenal een materiaal dat honderd procent natuurlijk, recyclebaar en herbruikbaar: essentiële eigenschappen in een meer milieuvriendelijke en minder vervuilde moderne samenleving.
​
De levenscyclus van kurk als grondstof begint met de winning van de schors van kurkeiken, het zogenaamde oogsten of strippen dat wordt uitgevoerd tijdens de meest actieve fase van de jaarlijkse groei van de kurk, vanaf half mei of begin Juni tot eind augustus.
Niet veel mensen weten dat het nodig is 25 jaar voor kurkeik stam om kurk te gaan produceren en winstgevend te zijn. Elke stam moet een omtrek van 70 cm bereiken, gemeten op 1,5 meter van de grond. Vanaf dan kan de kurk gemiddeld 150 jaar van de boom worden geoogst.
De eerste stripping, die bekend staat als "desbóia", produceert kurk met een zeer onregelmatige structuur die te hard is om gemakkelijk te hanteren. Dit is de zogenaamde maagdelijke kurk die zal worden gebruikt voor andere toepassingen dan kurkstoppers (vloeren, isolatie enz.), aangezien de kwaliteit verre van die nodig is om stoppen te vervaardigen.
Negen jaar later levert de tweede oogst materiaal op met een regelmatige structuur, minder hard, maar nog steeds niet geschikt voor kurkstoppen - dit staat bekend als secundaire kurk.
Het is vanaf de derde en volgende oogst dat de kurk met de beste eigenschappen wordt verkregen, geschikt voor de productie van kwaliteitskurken, omdat de structuur regelmatig is met een gladde buitenkant en binnenkant. Dit is de zogenaamde "amadia" of reproductiekurk. Vanaf dat moment levert de kurkeik gedurende ongeveer anderhalve eeuw elke negen jaar kurk van goede kwaliteit en produceert hij gedurende zijn hele leven gemiddeld 15 tot 16 baststrips.
De strippen van de kurkeik is een oud proces dat alleen kan (en mag) worden gedaan door specialisten, de ontschorsers, aangezien er veel handvaardigheid en ervaring vereist is om de boom niet te beschadigen.
eindelijk, de boom is gemarkeerd met het laatste cijfer van het jaar waarin de winning heeft plaatsgevonden.
Kruiden periode. Na de oogst worden de kurkplanken op stapels gestapeld, hetzij in het bos of op erven in een fabriek. Daar blijven ze blootgesteld aan zon, wind en regen. Al deze palen worden geconstrueerd met inachtneming van strikte specifieke regels, zodat de kurk kan stabiliseren. De palen moeten worden gestapeld op materialen die de kurk niet verontreinigen en contact met de grond voorkomen. Hout is bijvoorbeeld uitdrukkelijk verboden omdat het schimmels kan overbrengen. Tijdens deze kruidenperiode, die nooit korter dan zes maanden mag zijn, rijpt de grondstof en stabiliseert de kurk.
​
Het proces gaat dan verder met het koken van de planken. Dit is het proces van onderdompeling van kurkplanken in schoon kokend water. Ze moeten minstens een uur worden gekookt. De doelstellingen van het koken zijn: het reinigen van de kurk, het extraheren van in water oplosbare stoffen, het vergroten van de dikte en daarmee het verminderen van de dichtheid en het verbeteren van de flexibiliteit en elasticiteit.
Voor het koken worden de kurkcellen ingeklapt en gerimpeld, maar tijdens dit proces zet het gas in de cellen uit. Als gevolg hiervan wordt de structuur van de kurk regelmatiger en neemt het volume met ongeveer 20 procent toe. Het koken is een bewerking die wordt voorgeschreven door de International Code of Cork Stopper Manufacturing Practice. Een bewerking die naast het verbeteren van de interne structuur van de kurk er ook voor zorgt dat de microflora aanzienlijk wordt verminderd.
Na het koken vindt er een periode van stabilisatie van de kurk plaats. Pas na deze periode, die twee tot drie weken duurt, worden de planken geselecteerd. Stabilisatie dient om de planken plat te maken en te laten rusten, om de nodige consistentie te bereiken voor hun transformatie in kurkstoppers.
Snijden. Na de stabilisatieperiode worden de kurkplanken in stroken gesneden die iets breder zijn dan de lengte van de te produceren kurkstoppen.
Ponsen. Ponsen is de naam van het handmatige of halfautomatische proces van het perforeren van de stroken kurk met een boor. Zo wordt binnen de voorgeschreven maatgrenzen een cilindrische stop verkregen.
Al het afval van de ponsfase wordt gebruikt voor kurkgranulaat. Kurk die niet direct wordt gebruikt voor topklasse natuurlijke kurk stoppers worden verwerkt tot granulaat voor technische stoppers (stoppen ontworpen voor gebottelde wijnen die binnen 2 tot 3 jaar worden geconsumeerd). Of ook om kurkagglomeraatproducten te vervaardigen die worden gebruikt als isolatie- en constructiemateriaal.
Rectificatie. Na het ponsen wordt rectificatie ontworpen om vooraf gespecificeerde definitieve afmetingen te verkrijgen en om het oppervlak van de stop te regulariseren.
Selectie is de bewerking die is ontworpen om de afgewerkte stoppers te scheiden in verschillende kwaliteiten, die worden bepaald door automatisch scannen van hun oppervlak. In sommige gevallen gebeurt de selectie door visuele inspectie. Tijdens deze fase worden, naast de definitie van kwaliteiten, ook defecte stoppers geëlimineerd.
Wassen. Na rectificatie worden de stoppen gewassen met waterstofperoxide of paraazijnzuur. Deze reinigt en desinfecteert de stoppers, maar er zijn ook andere methoden zoals microgolven of ozon.
Na wassen/desinfecteren, wordt het vochtgehalte gestabiliseerd, waardoor de prestaties van de stop als afdichting worden gemaximaliseerd en tegelijkertijd microbiologische besmetting wordt verminderd.
De kurkstoppen kunnen ook gecolmateerd zijn. Colmatie sluit de oppervlakteporiën van stoppen (lenticellen) af met een mengsel van kurkpoeder geproduceerd door de rectificatie van natuurlijke kurkstoppen. Colmation verbetert de presentatie van stoppen met veel lenticellen en helpt om een betere afdichting te verkrijgen.
Bedrukking of branding. Deze bewerking wordt uitgevoerd volgens de specificaties van de klant met betrekking tot het type markering dat moet worden aangebracht. De gebruikte methoden zijn: inkt afdrukken (met inkt van voedselkwaliteit) of traditioneel warmte branding.
Na de branding krijgen ze een oppervlaktebehandeling met paraffine of siliconen om ze gemakkelijker in en uit de flessen te kunnen halen.
Vervoer. Zodra de productie is voltooid, worden de stoppen verpakt in plastic zakken met SO2 (zwaveldioxide), een gas dat microbiologische proliferatie blokkeert. Pas dan worden ze geleverd aan bottelaars van wijn of gedistilleerd.
​
​
​
​
Gelegen in de heuvels net boven Loule, jij vindt u het charmante dorpje Querenca en Fonte Benemola - dit is een heerlijke plek om een rustige wandeling te maken door een gebied met weelderige vegetatie en dieren in het wild. Dit beschermde natuurgebied is ontstaan om het ecosysteem en de dieren in het wild te beschermen en te koesteren. Geniet van het gevarieerde planten- en dierenleven door te wandelen langs de natuurlijke bron die het hele jaar door stroomt. U zult zeker insecten zien, waaronder een prachtige reeks vlinders, vissen, reptielen en watervogels. Geniet van de natuur zonder enige afleiding.
Gelegen op ongeveer 1,5 km van het dorp Afonso Vicente , bestaat de megalithische set van Lavajo op locaties, Lavajo I en II Lavajo). Wederzijds zichtbaar en op een afstand van ongeveer 250 meter dateren ze uit de laat-neolithische of chalcolithische periode (3500/2800 v.Chr.) en worden geïnterpreteerd als markeringen van territoria en/of heilige ruimtes. Ze zijn het enige megalithische complex dat in de hele oostelijke Algarve bekend is en een van de belangrijkste in de hele Algarve. Zeker een bezoek waard.
De Mata de Barão de São João is het belangrijkste natuurgebied in het binnenland van de regio Lagos . Het is geclassificeerd als een beschermd bosgebied dat enkele duizenden hectaren beslaat. Hier is het oorspronkelijke Iberische bos met zijn pijnbomen, acacia's, eucalyptusbomen, kurkeiken en aardbeibomen nog intact.
​
Er zijn 6 wandelpaden, waarvan sommige ook geschikt zijn voor mountainbiketochten, een picknickplaats met barbecuefaciliteiten, een fitnessparcours met 14 oefenstations, evenals een openbaar toilet en een kinderspeelplaats.
​
​
Het prachtige Parque da Fonte Férrea ligt net buiten Sao Bras de Alportel en verscholen aan de rand van de Serra do Caldeirão.
Ga na het dorp Alportel naar het noorden en langs de EN2, Heritage Road, je ziet het teken voor Parque da Fonte Ferrea. Volg de weg naar beneden en je zult dit verborgen juweeltje vinden dat populair is bij gezinnen, wandelaars en BTT-fietsers. De routes voor zowel wandelaars als BTT-fietsers zijn uitgezet op twee uitstekende borden op de parkeerplaats en er is een uitstekende Caffe ( Avalanche Caffe ) die een ideale plek biedt voor een verfrissende tussenstop in de volle natuur. Proef zeker het spoorwegwater, dat al eeuwen bekend staat om zijn kwaliteiten.
​
Het park is uitstekend toegankelijk en beschikt over apparatuur voor bezoekersondersteuning en organiseert jaarlijks verschillende evenementen.
​
Een ideale plek voor natuurobservatie met een zeer gevarieerd aanbod van dieren in het wild, dicht bij het aquatische ecosysteem van Ribeira do Alportel.
​
Rocha da Pena of "The Feather Rock" is een opmerkelijke rots van de Barrocal . Het kan worden beschouwd als de "Tafelberg" van de Algarve en is 479 meter hoog. De bijzondere topografie bevordert het bestaan van een opmerkelijke diversiteit aan fauna en flora in een relatief klein gebied. Deze " sÃtio classificado " is spectaculair om naar te kijken en het panoramische uitzicht vanaf de top mag u niet missen.
Gemengde bossen van zambujeiro (wilde olijven) en steeneiken omlijnen de hellingen van de ontsluiting en bij elke bocht het kronkelende pad naar boven zijn kleine grasvelden die vol staan met de wilde bloemen die dit zo'n mooie en beroemde plek maken.
In de directe omgeving is de indrukwekkende grot "Algar dos Mouros".
Voor iedereen die op zoek is naar een wandeling in het wild, maak een uitstapje naar de rivier de Algibre-vallei . Een van de mooiste rivierdalen van de Algarve.
​
Rivieren met een aanzienlijke waterstroom zijn een ongewoon gezicht in de Algarve vanwege de hoeveelheid water die wordt onttrokken voor de landbouw doeleinden. In de zomer stroomt er heel weinig water van de rivieren naar de zee, maar in het vroege voorjaar is het mogelijk om voldoende hoge waterstanden te zien om waterplanten te ondersteunen en om vogels en dieren aan te trekken die voor hun overleving van rivieren afhankelijk zijn. De Algibre-vallei is een van de beste plaatsen om te bezoeken in de lente om enkele van de zeer bijzondere vogels, planten en insecten te zien die in en rond rivieren leven. Het is uitzonderlijk goed om veel van de wilde orchideeën in de regio te zien.
​
Om optimaal te genieten van het plantenleven dat in deze vallei groeit, raden we u aan om tussen februari en mei te bezoeken. Het leven van vogels en insecten zal echter nog steeds aanzienlijk zijn totdat de echte hitte van de Algarve-zomer in juli en augustus aanbreekt.
​
​
Het strand van Praia da Amoreira ligt in het natuurpark Costa Vicentina en aan de monding van de rivier de Aljezur. Een juweel dat als "buiten de gebaande paden" wordt beschouwd, het strand heeft een brede uitgestrektheid van goudkleurig fijn zand dat wordt ondersteund door diepe en wijdverbreide zandduinen. Aan de zuidkant van het strand is de monding van de rivier de Aljezur. Er zijn veel rotspoelen om te verkennen en als het tij is, blijft er een ondiepe lagune op het strand achter. Het strand is ook populair bij surfers.
Landinwaarts vanaf de lagune, wilde dieren zoals otters en vogels zoals de ijsvogel, nachtegaal en de grijze reiger, evenals de bijeneter tussen maart en september. In het zuiden herbergen de groene hellingen van een groot versteend duin een verscheidenheid aan unieke plantensoorten; in het noorden wordt het zand langzaam vervangen door uitgestrekte duinen en door donkere, zeer grillige kliffen. Langs de top van de klif biedt een prachtig uitzicht over de oceaan. Niet alleen dat, het gebied valt samen met een 'Biodiversiteitsstation' dat wordt gepromoot door een NGO die zich inzet voor het behoud van de natuurlijke habitats van vlinders.
Afhankelijk van het seizoen kun je hier verschillende soorten vlinders zien: de Spaanse Gemarmerde Witte, Mazarine Blauwe, Groengestreepte Witte en twee soorten Zygaena. De beste maand om vlinders te zien is waarschijnlijk april, wanneer een verscheidenheid aan zeldzame planten (zoals de kamfertijm) in bloei staan.
Verderop is er een dun bebost gebied bevolkt door dennen die dienen als een cruciale beschermingslijn tegen de wind en zoute opspattend water uit de oceaan. Hier vind je een gezonde populatie van een plant (Teucrium vicentinum) die alleen langs deze ruige kusten voorkomt. Tussen februari en april zijn er verschillende soorten wilde orchideeën te zien.
Praia Fluvial do Pego do Fundo is een rivierstrand is gelegen aan de Ribeira de Cadavais, zeer dicht bij de monding van de rivier de Guadiana en is uitgerust met verschillende infrastructuren en diensten.
​
Het water dat het strand voorziet, komt van het Alcoutim-reservoir , dat dagelijks wordt ververst en tijdens het zomerseizoen temperaturen van rond de 28º C bereikt.
​
Naast de strandondersteuning, met bar, toiletten, douches, parkeergelegenheid en toegang aangepast voor mensen met beperkte mobiliteit, heeft het strand een picknickpark, met overkapping en houten tafels, een geriatrisch park, een volleybalveld en een ruimte voor recreatie en sport activiteiten.
Een ongewone maar toch fascinerende plek om te bezoeken, de rotszoutmijn in Loule biedt zijn eigen soort schoonheid. Bijna bij toeval ontdekt tijdens een periode van droogte in de jaren 1950 toen de lokale bevolking nieuwe waterputten begon te graven, maar het water begon er zouter en zouter uit te komen. Totdat mensen het uiteindelijk opgaven, omdat niemand de putten liet zinken, bleef het water ongeschikt voor consumptie uitkomen. De bevolking besloot toen dat het het beste was om specialisten naar de regio te bellen om te begrijpen wat er aan de hand was. Toen de geologen de diepte van 100 meter bereikten, ontdekten ze de eerste zoutlaag en realiseerden zich toen dat daar een zoutafzetting was. Maar pas toen ze 230 meter diep waren, realiseerden experts zich dat het niet alleen een dunne laag zout was, maar een grotere afzetting dan eerder werd gedacht.
​
Nu is het mogelijk voor bezoekers om naar beneden te gaan en te zien waar het zout wordt gewonnen en op een rondleiding te gaan.
​
​
Picota is het op een na hoogste punt in de Serra de Monchique en maait de 750 m hoogte. Het landschap dat vanaf dit punt wordt waargenomen, is adembenemend en laat de veelzijdigheid van de Algarve zien. Picota is vooral rijk aan natuurlijk erfgoed, vooral qua flora, met een interessant bos van steeneiken, met goede omstandigheden voor het observeren van verschillende soorten.
Het uitzichtpunt is bereikbaar via een geasfalteerde weg tot ongeveer 50 meter, waarna het parkeren te voet wordt gevolgd naar de top.
De Ria Formosa is gelegen aan de kust van de Algarve en dit prachtige en adembenemende natuurreservaat is verbonden met het zuiden door twee schiereilanden en omvat vijf andere eilanden verder van de kust. Het is moeilijk om de rijkdom van het leven te negeren, waaronder talloze soorten weekdieren, schaaldieren, reptielen, vissen en watervogels. Er zijn wandelroutes, tours en boottochten beschikbaar om optimaal te kunnen genieten van de enorme diversiteit aan dieren in het wild en de adembenemende schoonheid van het natuurreservaat. Bezoek de website
Je weet misschien niet dat zeepaardjes in feite vissen zijn. Zij zijn geëvolueerd interessante aanpassingen aan het leven in de zee. De combinatie van een paardensnuit, om kleine schaaldieren te besluipen, benige platen die bescherm ze tegen roofdieren, en een grijpstaart waarmee ze zich kunnen vastklampen naar zeegrassen, koralen en andere houvast in oceaan stromingen. Deze kenmerken hebben: waardoor deze langzaam zwemmende dieren miljoenen jaren konden overleven.
Langsnuitige en kortsnuitige zeepaardjes werden in recordaantallen gevonden in de Ria Formosa tot het begin van de jaren 2000. Helaas is hun aantal sindsdien sterk gedaald. Op 16 november 2021 werd echter een groep van 60 zeepaardjes (de meeste van hen geboren in gevangenschap) vrijgelaten in de Ria Formosa. Dit maakt deel uit van een herbevolkingsproject genaamd 'Seahorse'.
De dieren zijn vrijgelaten in een van de twee opvanggebieden die recentelijk in het estuarium zijn gecreëerd, tussen Faro en Olhão, waar kunstmatige structuren zijn geplaatst om hun natuurlijke habitat te recreëren, zodat ze zich daar kunnen vestigen. De meeste van deze zeepaardjes werden geboren in de tanks van het Ramalhete Marine Station in Faro, maar hun ouders zijn exemplaren die in het wild leefden en daar werden meegenomen om zich voort te planten en zo bij te dragen aan het behoud van de soort.
Het project, "heeft alleen zin omdat de introductie plaatsvindt in een beschermd gebied, anders zouden ze worden blootgesteld aan negatieve effecten die nog steeds in het estuarium kunnen bestaan", benadrukte Jorge Palma, onderzoeker bij het Centrum voor Mariene Wetenschappen, vertelde verslaggevers (CCMAR) van de Universiteit van de Algarve (UAlg), waarbij wordt opgemerkt dat het de bedoeling is dat de dieren in het reservaat blijven. De zeepaardjes werden per boot in twee tanks vervoerd naar een beschermd gebied, ongeveer een halve mijl uit de kust, waar zeilen verboden is. Vervolgens werden ze zorgvuldig in kleine kooien geplaatst om door duikers in het water te worden gebracht. Het team van duikers bracht de kooien naar de bodem, op een diepte van ongeveer vier meter, om de dieren vervolgens los te laten naast de kunstmatige riffen die hun leefgebied zullen worden. Hoewel de meeste vrijgelaten dieren slechts tussen de zeven maanden en een jaar oud waren, waren ze al volwassen en tijdens hun korte leven in gevangenschap is hun vermogen om in het wild te overleven bewaard gebleven. Het initiatief om zeepaardjes in de Ria Formosa te herbevolken werd uitgevoerd door CCMAR in het kader van het 'Seahorse'-project, met financiering van de Belmiro de Azevedo Foundation.
Het natuurpark Ria Formosa een gebied onlangs verkozen tot een van de 7 natuurlijke wonderen van Portugal, dit is een van de drie beschermde gebieden. Het is een unieke kustlagune die voortdurend verandert door de continue beweging van wind, stroming en getijden.